Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που ο χώρος της ναυτιλίας είχε έναν έντονα προσωπικό χαρακτήρα – οι περισσότερες συμφωνίες έκλειναν με μια χειραψία. Ακόμη και στον παραδοσιακά τραπεζικό κλάδο της ναυτιλιακής χρηματοδότησης, οι εφοπλιστές μπορεί να μην γνώριζαν όλες τις λεπτομέρειες του δανείου ή της υποθήκης, αλλά ο λόγος και η χειραψία τους σφράγιζαν ουσιαστικά τις συμβάσεις. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, η χρηματοδότηση μπορεί να λάμβανε τη μορφή κοινοπρακτικού δανείου ή δημόσιας εγγραφής.

Αυτή η εποχή όμως έχει παρέλθει. Σήμερα το λεξιλόγιο της ναυτιλιακής χρηματοδότησης έχει εμπλουτιστεί με όρους άλλοτε απλούς όπως ομόλογα ή χρηματοδοτική μίσθωση και άλλοτε πιο «εξωτικούς» όπως συμμετοχές οιονεί μετοχικού κεφαλαίου, δανειακές απαιτήσεις μειωμένης εξασφάλισης και ενδιάμεση χρηματοδότηση. Όταν δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για ναυτιλιακά δάνεια, τότε η κεφαλαιακή δομή περιπλέκεται μέσα από διαφορετικές κατηγορίες χρέους και διαφορετικές μορφές αποπληρωμής. Το κενό που άφησαν οι τράπεζες καλύφθηκε ταχύτατα από εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης. Η χρηματοδότηση πηγάζει από την επιχειρηματική ανάγκη και όχι από την κερδοσκοπία.

Προσαρμοζόμενοι στις διαρκείς αλλαγές, αναγνωρίζουμε ότι οι ανταγωνιστικοί όροι χρηματοδότησης στον κλάδο της ναυτιλίας, έναν κλάδο έντασης κεφαλαίου, αποτελούν το μυστικό της επιτυχίας. Η γνώση, οι προσωπικές επαφές και η έγκαιρη πληροφόρηση για τις σύγχρονες μορφές χρηματοδότησης αποτελούν πλεονέκτημα για κάθε επιτυχημένο πλοιοκτήτη και για κάθε ανώτερο στέλεχος της ναυτιλίας.